Η άσκηση της πολιτικής είναι περισσότερο διαδικασία και ολιγότερο δημιουργική προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο.
Οι επαγγελματικές εφαρμογές πολιτικής παραπλάνησης προσαρμόζονται στα πρότυπα πολιτικών εφαρμογών των ήδη ασκούντων την εξουσία ή σε αντίθετη περίπτωση των στρατηγισμών, που επιλέγουν οι αντίπαλοι διεκδικητές της.
Η πολιτική ψευδολογία σε συνέργεια με την παραπλάνηση λειτουργούν ως τεχνικές πειθούς της οργανωμένης μειοψηφίας.
Τόσο η οργανωμένη μειοψηφία όσο και η ανοργάνωτη πλειοψηφία εύκολα παρασύρονται και ενδίδουν σε ασύστολες υποσχέσεις δημαγωγών, υποσχόμενων φαντασιώσεις εξυπηρέτησης ατομικών τους συμφερόντων.
Τα παραπάνω φαινόμενα δεν είναι παραδείγματα υποστηρικτικά της ηθικής κατάπτωσης που μέμφονται οι αυτόκλητες Κασσάνδρες της εξέλιξης.
Αιώνες πριν από τη δημιουργία των Ομηρικών μύθων, από την εποχή της διαμόρφωσης της ηχητικής επικοινωνίας και την εξέλιξη της σε ομιλητική διαδικασία, εντοπίζονται οι πρώτες αρχέγονες φόρμες παραπλάνησης.